تنها راهِ تحملِ تاریکیای که همگی با هم تجربه میکنیم، پناه بردن به دلبستگیهای عمیق و امن است.
به رابطههایی که دوستشان دارید و با اتصال به آن رابطهها احساس امنیت، باارزش بودن و دوست داشتنی بودن میکنید، توجه کنید.
دلبستگی، دوست داشتن و مهرورزیدن، تنها پناه آدمهای بیپناه است. و الان کدام یک از ما احساس بیپناهی ندارد؟
پناهِ هم باشیم با مهرورزیدن و زنده نگهداشتنِ صمیمیتهامان، که کسی جز خودمان نمیتواند این بیپناهی را درمان کند
- ۰ نظر
- ۰۳ شهریور ۰۰ ، ۱۵:۳۸